Dön bebeğim...

Hamileliğin son günleri çok rahat ve sorunsuz geçiyordu, hem benim hem de miniğim için. Ta ki düne kadar..
Dün ciddi bir kontrolden geçtik. Artık normal-sezaryan kararını vermemiz gerekiyordu. İlk baştan beri normal doğumu istiyorduk aslında eyp ile. Sıramızı beklerken birden sancım başladı hafif hafif. 1 gece önce de ilk kez değişik bir bel ağrısı deneyimim oldu, ntkum tutuldu heyecandan :)
Hemen nst'ye bağlandık. Tabi bu arada ben 1 gün sonra evde olabilecek olan kaptanımızı düşünüyordum. Annem de can sıkıntısından hazırladığımız hastane çantasının yerini tarif ediyordu S.anneme. :)
Neyse ki korkulan olmadı. Doğuma 3 hafta kadar vaktimiz var. Heralde nstden babasının 'Sakın ben gelmeden doğmasın, nolur' dediğini duydu miniğim.
Zaten en önemlisi hala doğum pozisyonunu alamamış olmasıydı. Şimdiye kadar çoktan başının aşağıda olması gerekmiyor mu?! Artık 10 eylüle kadar daha fazla yürüyüş, daha fazla yoga zamanı. Tabi bu dönüş zorluğunda miniğimin, babası artık Tosuncuk diyo, 3400 gr'a ulaşmasının da bir etkisi olabilir sanırım. :)