Evet, bir hayli hamileyim ve itiraf ediyorum çooook korkuyorum. :)
İlk 3-4 ayki bulantılarımı, baş dönmelerimi, 8-4 tansiyonumu pek hatırlamadığım gibi, bugünlerimi de unutacağım biliyorum ama...
Her neyse, o yüzden kendimi bugünlerde biraz dışarı kapattım, filme, yemek tariflerine, komşu bloglara vs verdim.
Çünkü artık bir tane menapoz teyze doğum hikayesi daha duymak istemiyorum. Nedense beni gören teyzelerin aklına 20-25, belki daha fazla yıllık maceralarını, bire bin katarak anlatmaktan başka birşey gelmiyor.
Sonunda 'Aman canım, bunlar da doğum mu yapıyor'cular var ki, böyle duygusal döneminde insana kendini daha az anneymiş gibi hissettiriyor. Ki bunlar genelde 25-30 kilo alıp 2 kilo çocuk doğuruyor ve hem özenli beslenip, hem de bakımlı kalarak bebek sahibi olmanın sadece tvde bayıla bayıla izledikleri manken, şarkıcı vs'ye özgü bişey sanıp karşılarında aslını görünce burun kıvırıyorlar.
Bir de doğuştan ebeler var. Bunlar da yıllar önce yaşadıkları 1-2 çocuk deneyimini bişey sanıp durmadan akıl veriyor. 'Çok yürüme', 'Niye yatıyosun, hareket etsene biraz', 'Bunun karnı niye böyle?!', 'Çok sivri', 'Poposu yok ama, oğlu olur.', gibi sonnn derece bilimsel ve sinirsel yorumlarla, biliyorum ki doğumdan sonra 'Eee,2. ne zaman?' başlıklı sorgularıyla görevlerine devam edecekler ya da çevrede henüz bebek sahibi olmak istemeyen ya da gerçekten çok istedikleri halde olamayan ve zaten bunun mutsuzluğuyla çare arayanlara 'Eee siz niye yapmıyorsunuz bi tane?!' diye cevabını aslında çok da merak etmedikleri, kafalarında teşhisini çoktan koydukları sorular soracaklar. Bebeğin, mutfakta yoğurulup pişirilen bişey olmadığını, birbirini seven 2 kişinin arasında kalması gereken çok çok özel yatak odasal bişey olduğunu anlatmaya kalksak benim bayıldığım Sıdıka muamelesi görürüz kesin :)
Bu arada herkese oluyor mu bilmiyorum ama ben bu haftaya girdiğimizden beri sürekli bir uyku modundayım ama öyle böyle değil. Resmen miniğimin tekmesiyle uyanıp biraz ortalıkta takılıyorum, sonra bakmışım yuvarlanıyorum yatağa doğru :) Evet, yuvarlanıyorum resmen, 34-36 beden elf'ye bu bünye epey ağır geldi sanırım ondan bu uyku hali :)
38. hafta, elf yusuflarda :)
7 Eylül 2008 Pazar
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
6 yorum:
hersey kolay gecer insallah :)
seninde dedigin gibi unutacaksin gececek hersey o melegi ellerinde tuttugunda bitecek :)))
Saglikla hersey insallah
:) Boşver o insanları. Onlar hayatında hep olacak. Yoklarmış gibi düşünmeye ve onları hiçe saymaya alış. Daha mutlu olacaksın, gör de bak. Herşey çok güzel olacak sakın korkma.
sevgili elf:) ben ne kadar korkma desemde boş:) bu süreç yaşanarak öğrenilecekler listesinde tabii.Ama şu insanların konuşmalarına,hamile hormonları tavana vurmuş,hassas insanlara azap çektirmelerine acayip sinirleiniyorum,ama türk milletimizin bir gazrip özelliğidir fazlaca konuşmak:) bende de var ama biraz düşünerek konuşmayı öğrenicez insallah:)
gerçekten muazzam bir olay yaşayacaksın inşallah,ben son günlerimde (son 10 gün gibi) sürekli uyudum,ağırlıktan mı bilmiyorum,uyanıncada bir tırsma bir tırsma:)ama sonra bir yol buldum,hep aklıma onu kucağıma verecekleri ana odaklandım,çok işe yarıyor tavsiye ederim,şimdilik kendine iyi bak,bol bol dinlen,uyu,en güzel zamanlar:)
elif ya döktürmüşsün valla edebi yeteneğini bu yazıda...hele şuraya bittim. düşüncelerimi cümlelere bu kadar güzel döktüğün için teşekkür ederim.
Bebeğin, mutfakta yoğurulup pişirilen bişey olmadığını, birbirini seven 2 kişinin arasında kalması gereken çok çok özel yatak odasal bişey olduğunu anlatmaya kalksak benim bayıldığım Sıdıka muamelesi görürüz kesin :)
elfcim
korkma desem de korkman gerektiğini biliyorsun. ama asıl korkman ve kaçarcasına uzaklaşman gereken o kocakarılar. mümkünse "evde yokuz" ayakları çek, telefondaysan "ay ocakta yemeğim var, ay bebek uyandı" falan demeyi öğren. zira çok fazla kafa karıştıryorlar. sen de bizler gibi bir "google" ve "blog" annesi olmaya bak.
ya kızım bırak artisliği sen eskiden de paso uyurdun ne suç atıyon çocupa
Yorum Gönder