Epeydir yazamıyorum bloga. Melek Güneş'le günlerimiz çoook sakin, huzurlu geçiyordu çünkü.
'-du' çünkü 20. günümüze çok hızlı bir giriş yaptık.
Öncelikle bebek üstü çabalar sarfederek sarılığından kurtuldu MG. Daha sonra feci bir gaz senromuna yakalandı. Tam bir gün ve bir gece sabaha kadar gözümüzü kırpmadan bakıştık miniğimle. Sürekli ağladı, kıvrandı, emdi, sızdı.
Nette ufak bir araştırmayla daha önce çok severek dinlediğim Orhan Osman'ı tekrar keşfettim. Kızının koliğine çözüm için hazırladığı Kolik albümü + Rezene Çayı + Abijim (Taze dayı) hediyesi sayesinde ilk günlerin huzuruna döndük. :)
Burada ise Melek Güneş, babasının kundağında uyur numarası yaparken :)
Ayrıca, resimde görüldüğü üzere, bilenler bilir, inanılmaz derecede babasına benziyor. Ben resmen taşıyıcılık yapmışım. Gerçi, 'Hamileyken kime bakarsan ona benzermiş.' bilimsel açıklamasından sonra eyp'ye az bakmadım ama bu kadar da dememiştim Melek Güneş abartmışsın biraz..
Orhan Osman, bizi diskoya götür!!
10 Ekim 2008 Cuma
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
5 yorum:
valla bizim koliğimiz inanılmaz bir şiddetle 4 ay sürdü:( ama bu albüm bize bile biraz fayda etmişti,tavsiye ederim bende:)
daha çok minik.. :) yerim onu ben!
Gaz sancıları, ağlamalar ,sürekli meme ,meme başı çatlakları...Uzaklarda bir mazi sanki.
Zaten o günleri unutmasak 2. hatta 3. doğururmuyduk....
Ben 14 ayda unutmuşum bile :)
merhabalar öncelikle Allah anali-babali buyutsun diyorum. Pek seker. Guldem' in sayfasina goz atarken gordum sayfanizi
albümün fayda etmesi büyük şans zira benim oğlumda hiç ama hiçbir şey fayda etmedi. belki biraz fön makinesi :)
Yorum Gönder