Şu yazıyı yazmaktan daha zor valla başlık bulmak.
En son ortaokulda olmuştu bu sanırım. Kompozisyonu yazar, sonra 10dk düşünürdüm ne başlık koysam die :P
Neyse anlatıyorum ben bodoslama. Zira pek de vaktim yok yazmak için.
Anladım ki bu bayram, akrabalarla tanışma, ev ziyaretleri vs hiç yaramıyor bize.
Tek kaşını kaldırmaya başladığından beri, ki bu bikaç haftalıkken olmuştu, melek güneş ya çoook ciddi ya da keyfi yerindeyse pür neşe. Yani her şekilde ilgi odağı olmayı başarıyor. Buna bir de İzmir'de 1 aydır özlemle beklenmesi eklenince melek güneş resmen kucak manyağı oldu.










Ananesiyle pencereden bakar, dedesinin kucağında onun yediklerini seyreder, gn teyzesinin makyajını izler aynadan, büyük teyze yasmin biraz haşin sever, melek güneş buna bazen bayılır bazen sinirlenir... derken geldik evimize, kaldık başbaşa. İlk gece bir taraftan eşyaları yerleştir, çamaşırları makinaya at, ser, ortalığı toparla... şeklinde her seyahat sonu yaşanan yorucu koşuşturmaya bir de huyunu suyunu otobanda yitiren melek güneş eklendi. Yine maymuna döndük eyp ile. Ertesi gün temizlik yapmak için bıraktım babanesine ama bileklerim o kadar ağrımıştı ki melek güneş'i hoplatıp gezdirmekten, öölesine bi toz aldım ve meleğimle derin bi uykuya daldım :)