Haziran bitiyor, bu ne hastalığı?!?!

Geçen hafta Melek Güneş'le pazara gittik.
Gündüz çok sıcak olduğu için akşamüstünü bekledim özellikle..
Tam 1-2 tur atmış, biraz domates seçmiştik, Melek Güneş mızırdanmaya başladı, 'cak cak' diye kucak istemeye başladı, ki hiç tarzı değildir, genelde arkasında mıyım diye kontollü kaçış hallerinde, tezgah karıştırır kendisi.
Sonra birden kustu, korkup ağlamaya başladı.
Hemen eve döndük, yolda ateşi çıkmaya başladı.
Eve geldiğimizde 38.7 idi.
Hemen banyoya ılık suya soktum, ateş düşürücü içirdim.
!!!!39.4!!!!
Çantayı kaptım, baygın güneşim omzumda acile..
Yolda şurup etkisini göstermeye başladı. Biraz açıldı.
Acildeki nöbetçi doktora pas vermedi pek.
Kendi doktoru gelince ağzını açtı, karnını açtı dinlesin diye.
Bademcik!!




Bademcikleri çok hassas olduğu için en ufak bir soğuk algınlığı ordan vuruyor dedi doktoru.
Tam iyileşmeye başladı, mızmızlığı da geçiyor derken gece üstünü örteyim dediğim Uluç Ege'nin hiç olmadığı kadar sıcak olduğunu hissettim.
Uykum dağıldı gecenin bir vakti, ateş düşürücü, vücuduna, zaten ne kadarcık vücudu var kıyamam, ılık su..
Ertesi sabah tekrar doktora.
Sonuç yine aynı!!
O kadar dikkat ettiğim halde, yanyana getirmedim, kaşıklarına, emziklere dikkat ettim. Ama Melek Güneş'in aşırı sevgisi, mıncıklama, öpme, sarılma, arada çaktırmadan ısırma isteğine engel olamadım.
Paşamın ilk antibiyotiği de hayırlı olsun!! :(
Birkaç gece sonra bir titreme geldi bana. Ahanda sıra bana geldi dedim. Tüm eklemlerim, kolum, bacağım...zaten ağzımın tadı kaçık şu iğrenç, gereksiz aftlarla..
Çocukların hastalığı, uykusuzluk, yorgunluk.....
Pazar sabahı acilin kapısına benim için gittik.
Allahtan tüüm bu olaylar yaşanırken eyp, evdeydi- bu arada onun sürpriz iş gelişmeleri çook mutlu etti bizi, o ayrı :)
Ateşim 38.9!!
Bodrum 34 derece ve ben deli gibi titriyorum, üşüyorum.
Serum bittiğinde uyandım.
Eve geldiğimde daha iyiydim, tüm günü uyuyarak geçirdim.
Oysa pazarı bekliyorduk denize girmek için, halimize bak!!



Sonuç,
Hastalığı Uluç Ege satmış hayatından gaaayet memnun, baba adı ööpp, anne adı efiff bir Melek Güneş..
Hastalığı annesine sattığı için ona daha da derin bir bağlılık duyan yapıştığı boynunu bırakmayan, yere konduğu an en yakın koltuğa tutunup sıralamaya çalışan bir Uluç Ege...



Uykusuz geceler, bölük pörçük uykulu gündüzlerle feleği şaşan bir elf..
Yeni başladığı teknenin yapımı henüz bitmediği için sabah tersaneye gidip akşam eve dönecek olan bir eyp!!!!
O, S. annem ve M.babam olmasaydı bu günler nasıl geçerdi bilmiyorum.. Bir de eyp'nin anneannesi var tabii :)
Neredeyse 80 yaşında ama bir işin ucundan tutayım, yardımcı olayım diye çabalıyor..
Öpüyoruz hepinizi ya da öpmeyelim size de bulaşmasın.
Bodrum'dayız diye alemlerdeyiz sanılmasın.
Öldük geberdik hastalıktan!!!

Fotolar, babalarının çekmecesini deşeleyenlere aittir!!