Hadi gariii

Özellikle İzmir'den dönünce anladım ki benim çocuklarım tam köylü bebesi olmuşlar.
Kuzenlerimin karıncadan korkan, toprağa poposu değmemiş çocuklarını görünce daha iyi anladım.
Geçenlerde Pelin'le de konuştuk, aslında ne kadar şanslı olduklarını..Bu arada onunla bir deniz maceramız da var, fotolar onda, bir ara yazarız..



Çok şanslılar çünkü babalarının büyüdüğü sokakta büyüyorlar.
Onun oynadığı bahçede toprağın içindeler gün boyu. Babasının arkadaşlarının çocukları oluyor bugünlerde, 30 yıl arayla çocuklar büyüyor Müskebi'de.

Tarlanın içinde 'bebek karıncalar' evlerine gidiyor, minik yeşil miss kokulu mandalinalar kışı bekliyor yenmek için. Her sabah tavuklarımıza bakıyoruz. 'Biizz uyandıkk' diye bağırıyor Melek Güneş, 'Baban işe mi gitti ooorozz?' diye soruyor.
Uluç Ege, kocaman bir karıncayı tutmuş inceliyor 2 minik parmağının arasında. Günde 3-4 kez üstler değişiyor. Minik havuz dolup boşalıyor hayatta. Hayatta yani kapımızın önündeki avluda. Bu da ayrı bir olay.

Melek Güneş, 2 dil bilen çocuklar gibi şimdiden başladı şivelemeye..




Babası banyoya girince: Hadi gariii baba, çık garii!!

Melek Güneş, büyük babane ne diyor sineklere? : De donuzlar dee, kızımı yemişler!!

Terliklerin nerde Melek Güneş? : Teee, ötede..

Kim gelmiş Melek Güneş? : Naaa, Ege gelmiş..

Klimayı açalım mı? : Çok ıscak, açalım..

Nereye gidelim? : Baaaçeye gideemm, yemek yiyem...

....

Bu liste böyle uzar gider. Etrafımda çocuğunun bu konuşmasını sürekli düzelten eş durumundan Bodrumlular da var. Ama benim çok çok hoşuma giden birşey bu.
Özünü bilen, yaşadığı yeri seven, yumuşak huylu, merhametli çocuklarım olsun istiyordum.
Oldu galiba?!