Samimiyetsiz samimiyet

Sevmiyorum bunu.
Hayatımdaki yeri max 5 dk olacak biriyle benim için mahrem sayılacak sırlarımı paylaşmayı, hayatımla ilgili detaya girmeyi, başkalarının özelini didiklemeyi sevmiyorum. O zaman niye blog alemindesin demeyin, durum başka. Anlatınca hak vereceksiniz.
Dün Kipa'daydık. Hem bize çok yakın, hem fiyatlar daha makul vs gibi nedenlerle 15 günde bir özellikle süt, bez stoğumuzu korumak için ziyaret eder, yüklenir döneriz.
Bitirdik alışverişi, geldik kasaya. Aslında her seferinde bu kasada bir gereksiz muhabbet döner ya önümüzde ya yan kasada. Bu sefer bize patladı.
eyp, boşalttı arabayı.
Uluç Ege kucağımda.
eyp, poşetlemeye geçti.
Her seferinde söylüyorum bana bırak poşetlemeyi diye. 1 bagaj eşyayı 3 poşete tepiştiriyor, yolun sonunda poşetler patlıyor, temizlik malzemeleriyle yiyecekler karışık vs.
Bu sefer yine açtı bir poşet bekliyor, maraton gibi :)
Ama kucağımda bebek gören her genç, hormonları tepesinde yeni evli gibi başladı kasiyer kızımız sorgulamaya.



Lüzumsuz kasiyer: Yaaaa, çoook şekersin adın ne senin?

Duruyor ve 11 aylık çocuğun yüzüne bakıyor, cevap bekliyor evet, çok yazık ki cevaplayamaz ablası seni, 'Yaa söyleseneee' demene gerek yok.
Mecburen ben cevaplıyorum.
Çoook klasik Uluç'u anlamıyor, tekrar ediyorum.

L.K. : Yaaa zor olmuyor mu bakması?

Bebek bakımı ile ilgili çoooook soruyla karşılaştım evet ama böyle evcil hayvandan bahseder gibi soranı da varmış, o da buldu beni!!

Gariban ben: Yooo, takılıyoruz işte..

Bu arada eyp poşetler elinde bekliyor hala. Kız, Uluç Ege'nin elini bırakırsa okutabilecek barkodu ama beyin geç komut veriyor.

L.K: Yaaa- Evet ilginç bir şekilde her söze 'Yaaa' diye başlıyor. Canıım türkçemi de helak ediyor.- Ben 3-4 aylık evliyim de- 3 mü 4 mü?- eşim çok istiyor ben karar veremiyorum. Tavsiye eder misiniz?

Gariban ben: Valla bilemem, siz karar verin ona eşinizle.

Bir gözüm de eyp'de. 'Tepiştirme hepsini!' diyebiliyorum artık kaşımla gözümle, o derece anlaşırız. O da bana 'Bak yine bizi buldu' der gibi bakıyor, pirinç unuyla Koslayı yanyana tepiştirirken.

L.K: Valla bilmiyorum, aslında benim kayınvalidem alt katımda. Annem de 5 dk ötemde oturuyor. Ama korkuyorum çok..

Şimdi Uluç Ege'nin emziğini tıkasam ağzına, emziğe yazık.
Zaten 1 ay olmuş anamı görmeyeli, liseli kızlar gibi dalacam şimdi 'Havan kime kızım havan kime!' diye.

Bu arada arkamızda kuzen dry'nın kucağındaki Melek Güneş, kayan kasanın üstünde gitmek ister.

L.K: Aaa, bu da mı sizin?!

Hee, bu da bizim. Bunu da geçen sene bulduk sokaktan, sahiplendik.

Veeee, artık hayatımızın klasikleşmiş sorusu, duymaktan gınaaaaaalar getirten ama ne yazık ki daha yıllar boyu hayatımıza damgasını vuracak o meşhuuuur soru:


L.K: İKİZ Mİ BUNLAR?!?!

Sana neeee!!! Hayır, cidden sana ne? Aile planlaması araştırmasında mısın? Yoksa gizli görevli falan mısın, kendini kamufle ettin o kasanın arkasına!! İkiz olsa neee, 1-2 yaş olsa ne?!? Ben kendime güvenmiş doğurmuşum, sana mı verecem ay gün hesabını?!?!?!?

Gariban ben: Evet

L.K: Çalışıyor musunuz?
G.B: Hayır
L.K: Daha önce çalışıyor muydunuz?
G.B: Evet
L.K: Çocuk olunca mı bıraktınız?
G.B: Evet

Ben bu kızla 10 dk otursam seceresini çıkarırım yeminle. Ama takadim yok. Valla yok.

Pılı pırtımızı toparlayıp daha yazmayı unuttuğum binbir soru sahibi kızcağızı kasanın ardında aklında mühim problemleriyle başbaşa bırakıp evimize döndük..