Bodrum Kalesi :)

Abijim böyledir. Gözünü çıkarır herşeyin.
Önce tel.de ayakkabı no.larını sordu çocukların. 'Vermem.' dedim. Elimizdekiler eskimeden küçülüyor, Melek Güneş'in ayakları kendi toparlak olmasına rağmen ince. Ama Uluç Ege'nin inanılmaz bir hızla büyüyen ayakları var. 15 sene sonra 40 numara spor ayakkabılar olabilir kapımızın önünde. Zaten ona neredeyse hiç ayakkabı giydirmedim şimdiye kadar. Koca yazı bahçede debelenerek geçirdi. Arada toplum içine karıştığımızda giydirmeye çalıştım, onu da oynarken çıkardı hep. Allahtan böyle. Ya tam tersi olsaydı :P Melek Güneş'i 40 numara topuklularla düşünemem!!

'O zaman başka birşey alıyorum ama kızmak yok.' dedi.
90m2 evimize bu devasa oyuncağı göndermiş.




Yüksekliği 1.80, genişlik de öyle.
Oturma odamızı çocuk odasına çevirdik. Güneş'in beşiğine Uluç yerleşti. Melek Güneş'e çiçekli bir kız yatağı alındı bu arada geçen ay. Oturma grubum darma duman. Biri yukarda depo olarak kullandığımız,ki en kısa sürede düzene sokulup oyun odasına çevrilmeli, boş odamızda. Biri aşağıda S.annemlerin balkonunda artık. Çocuk odasına sığdırmamız imkansız yani bu koca kaleyi. Bi bizim odamız var zaten, bırakın bari orası bize kalsın artık. Salon desen açık mutfak. Mama sandalyesi, sallanan fili, yıldız yastığı, ayıcığı derken orda da popomuza anca yer buluyoruz. Geriye kala kala bir balkon kaldı :) Oraya kuruldu Bodrum Kalesi artık :)
Bu arada evimden şikayet ettiğim anlaşılmasın sakın, üzülürüm, kendi içinde çok çabuk dağılan ama aynı hızla toparlanabilen, çok şirin bir kutucuk bizim evimiz. Zaten Bodrum'da evlerin %99'u bu tarz olduğu için daha görür görmez alışmıştım güzel evime. Hele etrafta en ucuz kirayı 600-700 tl duyunca yatıp kalkıp şükrediyorum.
Kalenin adını Melek GÜneş koydu tabii ki. Hoppala zıppala. Kahvaltı yapılır yapılmaz balkondayız artık.
'Anne beni taklattır.' deyince takla attırıyoruz üstünde. Ama gün sonundaki halimiz bu. Gecenin ilerleyen saatlerinde hoppala zıppalanın içinde sütler, emzikler, battaniyeler. 2 kuzucuk uykuya dalıyor.