OİP'nin ardından...

Çooook severek okuduğum, güldüğüm bloglardan biri, OİP.
Kutukafalara zaten bayılıyorum :)
Bu yazısını okuyunca ben de birşeyler yazmak istedim.. Daha bugün yine bir arkadaşımla konusu geçti çünkü..

Bence, zor olan 2 çocuğa bakmak değil, koskoooocaa evde tek başına bir çocukcuk olmak..
Onlarla ne kadar az, çok, kaliteli vs vakit geçirirsek geçirelim, o bazı anları ikisinin paylaştığı kadar yaşayamıyoruz..

Dünyanın en harika şeyi..
..onların o minicik bakışmaları, sabah kikirdemeleri, önce beni uyuttt noolur mızıklanmaları, onun elindeki eminim daha tatlıdır çekişmeleri, kardeşi yanında yokken gittiğimiz yerlerde ille de birşey bulup 'Ege'ye!!' diye eve taşımaları, ablası nereye gitse önce gözleriyle, sonra emekleye yuvarlana merakla peşine düşmesi...