Ve hayat devam eder...

Üstüste bu kadar sıkıcı yazı yazmamıştım hiç. Tekrarlanmaz umarım.
Affettirmek için güzel şeylerden bahsedelim..
Uluç Ege, 8. ayını bitirmek üzere. Şaşkınlıkla izliyorum onu. 6 dişi çıktı çünkü şimdiden. Emekleme öncesi şınav- bu kelimeyi de ilk kez yazıyorum garip geldi- pozisyonunda şimdilik.




Çok yakınımıza bizim için epey büyük bir park açıldı. Daha doğrusu oyuncaklar konmuş ama etrafın inşaatı devam ediyor. Melek Güneş, aletleri test ediyor bugünlerde.




Bir de fotoğraf makinesine sardı şu aralar. Sürekli birşeyler çekme derdinde. En çok da kardeşini..



Ve makineyi boşaltırken, geçen sene bu zamanlar ne yapıyormuşuz merak ettim.
Melek Güneş, olanca ağırlığıyla kardeşinin üstünde.
Değişen pek birşey yok.
eyp, turdayken üçümüz yatıyoruz. Uluç Ege'nin beşiği artık tehlikeli bizim için. Tutunup doğrulabilir hale geldiği için aramızda artık paşa.
Daha doğrusu ikisi de uykularında deli gibi döndükleri için, onlar koca yatağı kaplıyor, ben de kenarda uyukluyorum. Gece boyunca bazen MG, UE'nin boynuna dolanıyor. Bazen UE'nin eli ablasının zaten miniminnacık saçlarına dolanıyor. MG'nin çığlığıyla ayırıyorum birbirlerinden.
Her gece acaba Güneş'i odasına mı alsam diyorum, sonra içim elvermiyor, onsuz oğluşla uyumak.
Hepinize tatlı rüyalar..