Bir garip haller içinde halim...

Günde 3-4 tel alıyorum arkadaş ve akrabalarımdan. Sağolsun herkes merak ve heyecan içinde- benim dışımda. Daha o telaş anı gelemedi bana. Mavi önlüğü giyer giymez elim ayağım boşalır ama eminim. Bir de şu başıma ne geleceğini bilme hali fena.
Geçen seneye kadar,çoook şükür ki, hiçbir hastane, yatış işlemi, epidural.. vs durumum olmamıştı. Yalnızca 1 kez ünide tansiyonum düşünce, ki kendisi hep yerlerdedir, kafa üstü çakılmış, kampüsü ambulans sesleriyle inlettirmiştim. Akabinde İzmir'de serum takılırken elimden biraz kan gelmişti. Gn'in kardeşi 'Aaa, kanın ne kadar da yoğun öööle!!' deyince yine arka üstü gitmiştim. Acıya çoook dayanıklı bir bünyem vardır yani :)
Her neyse, demem o ki, şu başına ne geleceğini bilme hali fena benim için. Her zamankinden daha da çok ihtiyacım var sanırım sevdiklerimin sesine, iyi dileklerine ve dualarına.
Bu başıboşluğun bir diğer nedeni tabii ki Melek Güneş. Kendimi ona o kadar kaptırıyorum ki bazen, sırf sancımı, uykusuzluğumu, heyecanımı, eypsizliğimi unutmak için. Eskisi kadar rahat kucaklaşıp güreşemesek de hala içiçeyiz.
Bazen anneanne, babaanne, kuzenler derken benden uzak kalıyor. Uzanarak, uyuyarak ..geçirdiğim o anların sonunda hep kucağıma koşup boynuma sarılıyor, omzuma vuruyor pıt pıt- sanırım bu özlem ve sevgi belirtisi.
Bense hastanede onsuz 2 geceyi nasıl geçireceğimi düşünüyorum. Oğluş tabii ki tüm vaktimi alacak ama gerçekten çok garip bir duygu. Evlat gerçekten ayrılmıyormuş. İkisi de sevdiğin insanla, gerçekten istediğin kuzucuklarsa eğer, kalbin garip bir şekilde 2 defa çarpıyormuş, bunu anladım.
Bu arada Melek Güneş'in uyku düzeni bir garip. Bazen ayağımda sallanmak istiyor, bazen ben de yatıyorum yanına sarılarak uyuyor- ki bu genelde gündüz uykusunda ve çok sancısı varsa oluyor, bazen de hiçbir şey yapmadan beşiğine yatırır yatırmaz deviriyor popoyu- bu da tüm günü sahilde geçirdiğinde oluyor ve uyurken elini, kolunu sürekli oynatıyor hala yüzüyormuş gibi.



Bu resimde ise sadece ayağıma yatırmam yeterli oldu. Fonda ağustos böcekleri, kuşlar ve horozların ninnisiyle ikimiz de kendimizden geçmişiz.
Benim aldığım 7 kilo resimde açıkça görülüyordur. Evet geçen seferki 15 kilonun 2-3 kilosu kalmıştı verilmeyen 2. hamilelikten önce ve şu anda 69-70 civarındayım. Eeen büyük şansım daha önce de söylemişimdir, bebeklerimin çok güzel kilo alabilmesi. geçen ay aldığım 1 kilonun da 400-500gr kadarı oğluşa gitmiş.
Bu arada sehpada görüldüğü gibi günde yarım kiloya yakın süt içiyorum, karşı komşumuzun asmasından her gün 1 kilodan fazla çekirdekli siyah üzüm. Arkada görünen erik ağacımızın tüüüm mahsulü ise tarafımdan bitirilmişti aylar önce, bi gölgesi kaldı bize şimdi.
Son günlerde gezdiğim bloglarda T-shirt şuradan, ayakkabı buradan... diye anlatılıyor. Kıskandım ben de yapayım:
Efenim,
Kolsuz T-shirt, abimden. Zira kendisi HacettepeSpor'dan ayrıldıktan sonra elindeki onlarca Lotto eşofmanı sebil gibi tüüüüm aileye dağıttı. Bunu da ben aldım ki biliyorum, son günlerimde üstüme giyecek rahat bişeyler bulamam evde.
Yakamdaki yepisyeni gözlüğüm. Extra doğum hediyesi bekleyemeyecek kadar pahalı maalesef ki, Tag Heuer. Ama bir gözlüğü 5-6 sene kullandığım düşünülürse helal olsun bu para diyorum, eyp'mi öpüyorum.
Eteğim geçen sene Adil Işık'tan %50'deyken alınmıştı. Normalde pek sevmem, miniciktir kesimleri falan ama, bu etek inanılmaz rahat çünkü kalçadan belin üstüne kadar likralı.
Bu sıcakta çocuğun burnuna kadar ne çektin battaniyeyi diye soranlara ise : Ortakent, bahçe arası evlerle dolu olduğu için hep çoook serindir. Yan tarafımızda da rüzgarı kesecek başka bir ev olmadığı için, 2 aylıkken gece tepinerek pijamasının altını çıkaracak kadar yanık olan Melek Güneş bile donar bizim balkonda. Taze annelere tavsiyem ise Bebetto'nun battaniyeleri, uyku setleri.. vs. Kaç kere yıkandı yazın bile kullanacak kadar yumuşacık..