Sabır!!!!!!

Hayat, hayat değil sabır testi bizim için.
İlk günden beri böyle.
Birlikteliğimizin ilk anından beri bir kez olsun bir rahat ohh diyemedik.
Hep bir telaş, koşuşturma, planlanmaya çalışılan anlar, son dakika yıkılan hayaller...
Ama her seferinde 'Neyse yaa..' dedirten gerizekalı Polyanna..
Saat 04.04...
Neden dökülüyorum böyle?
2 gün sonra doğuma giriyorum.
Sevdiğime en çok ihtiyacım olan günler..
Başkalarının abuk istekler, nazlarla geçirdiği günleri ben acabalarla, olsunlarla geçiriyorum.
Acaba doğuma yetişebilecek mi, ya aniden birşey gelirse başıma, olsun o iyi olsun da, ben, bebeğim sağlıklı olalım da...
Bu gece boşluk bulabildiği ilk an, saat 00.00 civarında koşa koşa gelmiş eve. Melek Güneş, yine birşeyleri hisseder gibi uykuyu reddediyor, kaşlarını çatmış dergimin sayfalarını çeviriyor tek tek, sabırla..O bile öğrendi artık sabretmeyi, her an herşeyin olabileceğini hayatımızda.
Saat 01'de yatıyoruz üçümüz yatağımıza.
Böyle günlerde Melek Güneş hep aramızda. Çünkü babasıyla geçirdikleri anlar o kadar sınırlı ki uykuyla bölünsün istemiyoruz.
Ben artık taşıyamaz hale geldiğim karnımdan, eyp ise iş stresinden ve uykusunda izlediği meleğimizden bölük pörçük uyuyoruz.
Derken tel geliyor 03.00'te.
Şimdi burada anlatamayacağim yoğunluk, karışıklık vs nedeniyle tura gelen şirket ceosunun- ki kim olduğu şu an zerrece umrumda değil, transfer işlemleri yapılamıyor. Yine aynı karmaşık nedenlerle motor yata geçen eyp, yelkenliye dönmek zorunda, 'Giyin, hemen alıyoruz seni.'
Ne kadar komik, ne kadar zor, ne kadar sıkıcı.
20 Ağustos 2009 saat 17.00'de doğuma giriyorum diye umuyorum.
Lütfen daha önce bir sorun yaşanmasın, oğlum erken gelmek istemesin diye bir de.
Aynı karışık ruh haliyle sevgilim yanımda olabilir mi diye bir de...