Amaan öfff!!!

Hülya'nın yazısını okudum. Ohh rahatladım, kendime yandaş bulunca.
Benim de var öyle hadi canım deyip yarıda bıraktığım blog yazıları.
Çocuğu paytak paytak değil dimdik, sapasağlam adımlarla yürüyormuş...
Günde bilmem kaç kalori protein, ... mg vitamin alıyormuş...
Yaaa bırakın allaaaşkına kimi kandırıyorsunuz.
Sonuçta hepimizde var birer hatta bazılarında ikişer :) çişli. Hepsi de çook şükür sağlıklı görünüyor ve türlü haylazlıklar yapıyor.
Kanal 1'de haberleri sunan bi abla var, onun sözüne bayıldım: Mükemmel anne yoktur, mutlu anne vardır.
Hangimiz her gün ama her gün mükellef bir kahvaltının ardından meyve salatamızı yedik, öğle yemeğinin akabinde muhallebi, etli sütlü akşam yemeğinden sonra yoğurdumuzu hüpletip heeeer akşam aynı saatte yatağımıza gidip deliksiz bir uyku çektik?



Evet diyenler yazının devamını okumadan o mükemmel hayatlarına devam etsin.
Hayır diyenlerse çocuklarından da böyle bir monotonluk beklemesin.
Tabii ki belli kurallarımız, rutinlerimiz olacak çocuklarımızla ilgili.
Ama hiç olmadığımız kadar mükemmel olmalarını bekleyemeyiz onlardan.
Büyük düşünür Met-Üst'ün dediği gibi;
'Herkes 'Bu çocuk okusun.' der ve 'Kendini kurtarsın.' Çocuk okur fakat kendinden kurtulamaz.'
İşte bu yüzden beni kapının önüne boşaltılmış ayakkabılık, teki bulunamayan terlik, çoraplar, alt üst olmuş mutfak çekmeceleri zerre rahatsız etmiyor :)



Amaaa;
Beni kimse bu iki boncukla Burger'a sokamaz, o ayrı.. Zaten tavuktan insana ancak bu kadar çevrilebilen o iki salak sarışından sonra hiiiç girmem.
Evime salam, sosis... vs giremez.
Karıştırılan çekmeceler deterjandan, delici, kesici.. her türlü tehlikeden arındırılmıştır.
İşte böyle minik önlemler dışında, benim çocuklarıma yaramazlık serbest, şımarıklık yasak!!
Maa yaptık herkesi..
(Melek Güneş bu sesi çıkararak öpüyor bizi)