At last :)

Çooook yoğun günler geçiriyoruz ailece :)
Miniğimle aşılandık, canımız çook yandı. Tetanoz kolumdan edecek beni diye korktum. eyp'nin turu vardı. Melek Güneş'le ilk otobüs yolculuğumuzu yaptık başbaşa. Bu benim belki 13789. kez otobüse binişimdi. Ama hiç bu kadar heyecanlanmamıştım. Eskiden, gençken :P , otobüse kucağında bebeğiyle binen bir teyze gördüğümüzde öflerdik, yandık yolculuk haram olacak bize diye. Şimdi o teyzelerden biri gibi olduğumu hissettim. Tam uyku saatine denk getirdik, karnını doyurup Söke'ye kadar uyudu, sonra da her koltuğu tek tek inceledi, gözüne kestirdiklerine cilveler yaptı. Herkes çok iyi davrandı zaten, son 15 dk mızmızlanmaya başlayınca arka koltuklardan öpücükler, komik sesler gönderildi, sağ salim ulaştık ananemize :)






















Annem ve teyzem karşıladı bizi, ondan sonrası nasıl geçti, neler yaptık, nerelere gittik inanın hatırlamıyorum bile. Her an çok dolu geçti, çarşı pazar, komşular, kuzenler...derken bir baktım eyp gelmiş bizi almaya. Onunla da çok güzel 2 gün geçirdik uzun bir aradan sonra İzmir'de.
Benim buzparmaktan sonra yaşadığım berbat bulantı, kusma, ishal...maceramın dışında hiçbir sorun yaşamadık. Gece 10'dan 11'e kadar çok fena sancılarla banyodan çıkamadım. Bu arada meleğim de dedesinin kucağındayken gözünü banyo kapısından ayırmamış. Her gece kucakta, ayakta ..zorla uyuttuğum minik kızım beni yatarken görünce açtı kocaman gözlerini, iki eliyle yanaklarımı tutarak hem beni hem de kendini uyuttu...