Son durum

Çook daha iyiyiz.
Benim nezlem zaten geçmişti. Güneş'in de sadece çok az burun akıntısı kaldı. Onu da spreyle hallediyoruz. Amaaa;
'Çocuğumun hasta olduğuna yanmam, huy değiştirdiğine yanarım.' diye söylemiş bir Türk büyüğü teyze. Ne kadar da doğru.
Birlikte sarılarak, konuşarak beşiğinde uykuya daldırdığım güneşim artık nedense uykusunun geldiğini çılgınlar gibi böğürüp ağlayarak belli ediyor. Kucak, ayak, ninni... hiç birşey işe yaramıyor. En sonunda çözümü ben de onun gibi yapmakta buldum. O bağırdıkça ben daha yüksek sesle ninni söylüyorum. Önce bi dinliyor, tekrar bağırmayı deniyor ama karşısında kendisinden daha edepsizini görünce, 'Uğraşmayayım en iyisi bu deliyle.' deyip yumuyor gözünü. Bu da bir yarım saati alıyor. Şu anda ayağımda çook derin bir uykuda.
eyp'ninse gözü korktu, oğlunu yardıma bekliyor bizimle başedebilmek için muhtemelen :)